شرکت تعاونی تولیدکنندگان فرش دستباف وحدت ساوجبلاغ افتخار دارد با تأسیس اولین و تنهاترین آموزشگاه فنی و حرفه ای آزاد در رشته صنایع دستی (بافت) به همشهریان خود خدمات آموزشی خود را در رشته های قالیبافی، گلیم بافی، ... ارائه نماید.

آدرس : البرز – هشتگرد – خ مصلی – روبروی ستاد نیروی انتظامی. تلفن  02644238895

شرکت تعاونی تولیدکنندگان فرش وحدت

اين شركت تعاوني  كه از سال 1373 بعنوان تنها تعاوني فرش دستباف كه  عضو اتحاديه مركزي فرش ايران در استان البرز مي باشد در زمينه توليد ، حمايت و مديريت بافندگان فرش دستباف و ارائه محصولات در نمايشگاههاي مختلف داخلي و خارجي  فعاليت داشته و كماكان داراي توان و ظرفیت های بالقوه ای در زمينه برپايي نمايشگاههاي مختلف و شركت در نمايشگاههاي داخلي و خارجي  فرش دستباف مي باشد. 

این شرکت تعاونی فرش دستباف  كه اعضای آن را معمولأ خانم ها و بافندگان فرش دستباف روستاهاي تابعه استان البرز تشكيل مي دهند مدت سالياني است كه با هنر و خلاقيت ذهن خود و توان انگشتان و سوی چشمان خود در حفظ اين سرمايه ملي و اشتغال زایی سهيم بوده اند و تنها تعاونی فراگیر  روستایی استان البرز  می باشد که با داشتن بیش از 4000 بافنده در سطح استان فعالیت دارد و خدمات تعاونی خود را در طول مدت سالیان تأسیس خود بطور صادقانه انجام داده است و کسب رتبه و نشان های برتر ملی بعنوان تعاونی برتر کشور و روستایی و همچنین تعاونی برتر زنان خود اشتغال و غیره از افتخارات این تعاونی است که با یاری خداوند  در سال گذشته موفق به اخذ مجوز مرکز آموزش آزاد فنی و حرفه ای از سازمان فنی وحرفه ای به شماره 5914/91/6  شده و چون دارای اعضای فعال در سطح استان البرز بوده، به منظور ارائه  خدمات آموزشی و فنی و ارتقاء سطح دانش فنی و علمی آنان مستلزم داشتن مجوز  فعالیت در سطح استان و همچنین فعالیت ویژه برادران نیز می باشد.   

تاريخ رنگرزی        

پشم و مو و هر الياف دامي از همان آغاز در ريسندگي و بافندگي جاي خاصي يافت . در مناطقي نظير مصر و بين النهرين به دليل هواي گرم و رطوبي، كتان و پنبه كاربرد بيشتري داشت و قطعاتي از بافته هاي اين الياف در مقاير مربوط به امرا و شاهزادگان سلسله هاي حكومتي مصر ديده مي شود كه قدمت آنها بعضاً به 6000-7000 سال پيش مي رسيد . برخي از يافته هاي به دست آمده از مصر سپس آناتولي و بين النهرين كه قدمت آنها به عصر نوسنگي ، از هزاره ششم قبل از ميلاد، مي رسد.

تاريخچه فرش ايران

قديمترين فرش دستبافت ايرانی در سال 1949 در دومين مرحله کاوشهای باستان شناس روسي، رودنکو در منطقه پازيريک کشف و به نام فرش پازيريک ناميده شد.

رودنکو در کتابی که به مناسبت اين اکتشافات در سال 1953 در روسيه منتشر کرد، درباره فرش مکشوفه توضيحات مفصلی نگاشت و آن را صراحتا کار ايران و قديمی ترين فرش ايرانی در دنيا بيان نمود. او نوشت: "بدون اينکه بتوانيم به طور حتم بگوييم اين فرش کار کداميک از سرزمين های ماد-پارت(خراسان قديم) يا پارس است، تاريخ فرش مذکور و پارچه هايی که در پازيريک کشف شد قرن پنجم و يا اوايل قرن چهارم پيش از ميلاد تشخيص داده می شود." سپس او اضافه می کند: "تاريخ اين قالی از روی شکل اسب سواران معلوم می شود. طرز نشان دادن اسبهای جنگی که به جای زين قالی بر پشت آنها گسترانده اند و پارچه روی سينه اسب از مشخصات آشوريها می باشد اما در روی فرش پازيريک ريزه کاريهای مختلف و طرز گره زدن دم اسبها ، در نقوش برجسته تخت جمشيد نيز ديده می شود."
در زمان تسلط مغولها (قرن سيزدهم و چهاردهم ميلادي) قالی بافی به سطح بسيار رفيعی از زيبايی وتکنيک رسيد. شکوفايی اين صنعت شايد با حکومت غازان خان (1307-1295 ميلادي) مصادف بود.

اما اوج قالی کلاسيک ايرانی را که از آن با رنسانس قالی ايران ياد می شود زمان سلاطين صفوی (1722-1499 ميلادي) به ويژه زمان حاکميت شاه طهماسب اول (1587-1524 ميلادي) و شاه عباس کبير(1629-1587 ميلادي) ثبت کرده اند. از اين دوران حدود 3000 تخته فرش به يادگار مانده که درموزه های بزرگ دنيا و يا در مجموعه های شخصی نگهداری می شوند.

در اين دوران در کنار قصرهای پادشاهان کارگاههای قالی بافی بناشد و مراکز گوناگون که قبلا در تبريز ، اصفهان ، کاشان ، مشهد ، کرمان ، جوشقان ، يزد ، استرآباد ، هرات و ايالات شمالی نظير شيروان ، قره باغ و گيلان وجود داشتند توسعه و رونق بيشتری گرفتند.

در همان زمان ، نقاشان و نگارگران بلندپايه طرحهای خلاصه شده و ترکيبی ترنج در وسط قالی و لچکها را در آن وارد کردند. يعنی همان طرحی که قبلا به زيباترين وضعی در قرن پانزدهم روی جلد کتابهای ارزشمند به کار می رفت.
با اشغال کشور بوسيله افغانها (1722-1721 ميلادي) اين صنعت و هنر رو به انحطاط گذاشت.

در قرن نوزدهم قاليهای ايرانی ، بويژه فرشهای نفيس ناحيه تبريز به اروپا راه يافتند. از سوی کشورهای اروپايی نمايندگانی به تمام کشورهای مشرق زمين گسيل شدند و با رقابت بسيار فشرده کليه فرشهای کهنه و عتيقه را گردآوری کرده به قسطنطنيه که هنوز هم مهمترين بازار قالی مشرق زمين بود فرستادند.
با به پايان رسيدن منابع فرشهای کهنه ، شرکتهای انگليسی (زيگلر 1883 م) آمريکايی و آلمانی به طور نامحدود اقدام به تاسيس کارگاههايی در تبريز ، سلطان آباد(اراک) ، کرمان کردند. اين روال تا جنگ جهانی اول که توليد قالی به طور قابل توجهی افزايش يافته بود ادامه داشت.